W dzisiejszych czasach wymachiwanie wyblakłym i poszarpanym już sztandarem metalu awangardowego jest coraz rzadsze, ale są wyjątki, do których ta łatka pasuje jak ulał. Jeden z nich to właśnie Igorrr. Ekscentryczno-ekstatyczna twórczość Gautiera Serre’a jest jak kilka narkotyków zaaplikowanych jednocześnie, jak kino 7D, ale o poziomie intensywności pomnożonym o minimum kilka razy. Artysta eksperymentuje właściwie z każdym stylem, jaki akurat wpadnie mu to głowy, a mimo celowego chaosu i poczucia natłoku wszystkiego potrafi utrzymać w tym spójność czy nawet… chwytliwość. To ogromne osiągnięcie, biorąc pod uwagę, jak wielkie zakręty bierze artysta z Paryża. Potrafi zaproponować zainfekowany elektroniką grindcore i wcisnąć go w standardy operowe. Potem zbija alt-metal i bałkański folk w jeden organizm. Do tego próbuje znaleźć wspólny mianownik między metalową ekstremą i funkiem. Co najlepsze, nie wymieniliśmy nawet połowy trików, jakie na przestrzeni lat zastosował Igorrr, dlatego polecamy zgłębić je wszystkie, słuchając płyt i oczywiście doświadczając tego szaleństwa na koncercie. Nie pożałujecie!